Hanneke den Braber (45) woont met haar man Kees en hun zoon Joël (8) in ’s-Gravenpolder. Ze is mantelzorger en doet veel vrijwilligerswerk, onder andere bij de Voedselbank en de Foundation for Kids, waar ze kinderkleding voor naait. In 2023 bezocht ze het Upgrade Festival – iets wat ze niet snel zal vergeten. Ze deelt haar ervaring.
Verhaal
Geraakt door God: Hannekes bijzondere ervaring
Hanneke: “Het was de eerste keer dat ik bij Upgrade was. Bart de Bruin sprak op zaterdag over de Heilige Geest. Dat vond ik heel interessant. Op een gegeven moment zei hij: ‘Misschien verlang jij ernaar om opnieuw of voor het eerst de Heilige Geest te ontvangen.’ En dat raakte me echt heel diep. Ik werd meteen emotioneel.”
Ze liep naar het gebedsteam. “We hebben eigenlijk niet veel gepraat. Ik moest gewoon zó huilen door die aanraking van de Heilige Geest. En ze gingen voor mij bidden. Wat zo bijzonder was: ze wisten helemaal niks van mij of van mijn thuissituatie, maar ze gingen daar precies voor bidden. Eén van de vrouwen zei: ‘Door je moeite en zorgen is je zicht op Jezus vertroebeld.’ En dat klopte precies. Ze baden ook voor Joël – mijn zoon – terwijl ik niets over hem had gezegd. Ze legden uit dat de manier waarop ik met moederliefde naar Joël kijk, een weerspiegeling is van hoe God, de Vader, naar mij kijkt. Hij houdt net zo van mij en verlangt net zo naar het beste voor mij als ik dat doe voor Joël.
Tijdens het gebed stuurden de vrouwen Hannekes negatieve gedachten weg in de naam van Jezus. “Toen dat gebeurde, voelde ik echt fysiek iets in mijn voorhoofd. Alsof er iets werd aangeraakt en mijn voorhoofd werd uitgerekt. Alsof er ruimte kwam. Ik dacht er verder niet over na, maar het gebeurde gewoon.”
Later die dag, tijdens het optreden van Timzingt, gebeurde er iets wat opnieuw binnenkwam. “We zaten een beetje aan de rand en voor ons zat een moeder met een kindje dat niet wilde slapen. Ze wiegde het in een draagdoek, gaf een aai, een kusje, liep wat rond… Het meisje bleef dralen, maar viel uiteindelijk toch in slaap. Heel voorzichtig legde ze haar in de kinderwagen. En op dat moment sprak God opnieuw tot mij: ‘Zie je Han, zo bedoel Ik het. Zoals die moeder voor haar overprikkelde kindje zorgt, zo liefdevol kijk Ik ook naar jou.’ Dat vond ik zó bijzonder. Zo is God echt. Ik ben een beelddenker, dus dit raakte me veel meer dan woorden. Het bevestigde precies wat er die ochtend al was gebeurd.”
Na dat weekend begonnen er dingen te veranderen. “We gingen op zoek naar een andere gemeente, vooral ook voor Joël, die erg autistisch is en vroeg of er niet zo’n kerk als Upgrade was. Uiteindelijk kwamen we terecht bij Mozaiek. Hij bloeide er echt op. Daar ben ik op een gegeven moment de Grow-cursus gaan doen. Dat soort dingen doe ik nooit alleen zonder mijn man, maar deze keer zei God echt: ‘Nee Han, jij eerst.’ Ik vond het doodeng, maar ik ben gegaan.” Tijdens de cursus ging het proces van verandering verder. “God liet mij zien dat Hij mijn denken wilde vernieuwen. Ik heb me lange tijd geschaamd dat ik was afgekeurd en niet meer kon werken. Maar God liet me zien dat ik in dienst ben van de Koning. Dat ik mee mag bouwen aan Zijn Koninkrijk. Ik begon op te leven.”
“Ik sloot me aan bij het Team Welkom en merkte dat zelfs de gedachten over de dood, waar ik al heel lang mee liep, langzaam weggingen. Mijn hoofd werd rustiger. Ik durfde het niet meteen hardop te zeggen, uit angst dat die gedachten terug zouden komen, maar ondertussen dankte ik God en koesterde ik het in mijn hart. Mensen zagen het aan me: ik straalde, ik glom. De zorgen zijn niet ineens weg, maar God geeft me rust en kracht om verder te gaan, juist ook in de moeilijke omstandigheden. En nu, een anderhalf jaar later, zijn de gedachten nog steeds niet teruggekeerd. Ik dank God voor zijn bevrijding en herstel.”