Als coördinator is Monique Hendrikse (36) op het Upgrade Festival eigenlijk met tien dingen tegelijk bezig. En dat vindt ze heerlijk, want organiseren is haar ding. Al op jonge leeftijd organiseerde ze huiskamerconcerten, en deze zomer stuurt ze voor de tweede keer een team van enthousiaste vrijwilligers aan. Maar hoe verloopt dat eigenlijk achter de schermen?
Verhaal
‘Ik wil dat mensen zich gezien voelen’
Team Hospitality is eigenlijk overal op het festival aanwezig. Ze zorgen ervoor dat iedereen zich welkom voelt én weet waar ze moeten zijn. Ruim 25 vrijwilligers en twee coördinatoren zijn het visitekaartje van het festival. Voor Monique een belangrijke en drukke taak om alles in goede banen te leiden. “Vorig jaar was ik continu bezig; overleggen, organiseren en vragen van vrijwilligers. Je bent overal en nergens. Ik heb die dag amper gegeten”, vertelt ze lachend.
Team Hospitality
Het team vervult een breed scala aan taken: ze bemannen de infobalie, verzorgen de ticketing, openen de deuren van de mainstage en seminars, assisteren bij het parkeren en houden voortdurend contact met de begeleiders van de artiesten. “Artiesten komen niet altijd volgens planning, sommigen zijn te laat, anderen weer te vroeg, en daar moeten we flexibel op inspelen. Tegelijkertijd loopt de infobalie en ticketing continu door, dus daar zijn ook voortdurend mensen voor nodig.”
Gezicht van het festival
Als echte mensenmens vindt Monique het belangrijk om vriendelijkheid en openheid uit te stralen. “Wij zijn het gezicht van het festival. Ik wil dat mensen zich gezien voelen en op hun gemak zijn.” Ze straalt als ze vertelt over haar rol. “Ik vind het leuk om te organiseren en een team aan te sturen. Je helpt mee aan het opbouwen van Gods koninkrijk en kunt Jezus’ liefde uitdragen. Dat is ook een soort evangeliseren.”
Maanden van voorbereiding
De voorbereidingen voor haar en medecoördinator Harm startten al in januari. “Vanaf dat moment vergaderen we om de maand met alle coördinatoren en clustergroepen”, legt ze uit. Met hun eigen team van vrijwilligers zitten ze twee keer voor het festival om elkaar te ontmoeten en bij te praten. Naarmate het festival dichterbij komt, stijgt de intensiteit van het werk: het draaiboek komt binnen, het rooster voor de vrijwilligers moet worden opgesteld; dan wordt het echt druk. “In die periode ben ik er elke week wel mee bezig”, vertelt Monique. “Het is fijn dat ik taken aan Harm kan overdragen. Deze keer weet ik ook beter wat er van me verwacht wordt, hoe het festival verloopt en daarnaast kunnen Harm en ik de taken verdelen.”
Voorproefje van de hemel
Tussen haar bezigheden door beleefde Monique een bijzonder moment tijdens de laatste dienst van het festival vorig jaar. “We maakten Hem samen groot,” vertelt ze, “en op dat moment voelde het echt als de hemel op aarde. We kwamen uit allerlei verschillende kerken en gemeentes, maar hier waren we één, als een familie.” Het voelde als een bekroning op maanden van voorbereiding. “We hadden er zo naartoe geleefd en toen besefte ik: dit is waar je het voor doet. Hij was zo dichtbij. Het voelde als een voorproefje van de hemel, die rust, die wilde ik het liefst voor altijd vasthouden.”
Samen terugkijken
Monique blikt met een warm gevoel terug op het festival en heeft al zin in de volgende editie. Vooral de saamhorigheid raakt haar telkens weer. Op zondag, voordat iedereen vertrekt, is er een speciaal moment met alle vrijwilligers. “We sluiten af met een gezamenlijke maaltijd. Dan kijk je samen terug, deel je verhalen en besef je met trots: dit hebben we met elkaar neergezet. Alle eer aan God, want uiteindelijk draait het om Hem. Maar het is bijzonder om samen iets opgebouwd te hebben en mensen over Jezus te mogen vertellen. Daar ben ik diep dankbaar voor.”